Met het wegvallen van vroegere (kerkelijke) moraal en de oude, zogezegde zekerheden vraagt de mens zich meer en meer af wie we zijn en hoe het verder moet. We schelden elkaar op de sociale media uit voor ‘Gutmensch’ of ‘racist’, maar blijken allemaal diep in onszelf meer dan ooit te twijfelen. We stellen ons terecht dagelijks vragen over ons doen en laten. Vaak gaat het over triviale dingen die ons plots emotioneel raken, maar als we eens grondig willen nadenken, meer de fundamenten van ons gedrag willen vinden, dan blijken de zaken toch niet zo vanzelfsprekend te zijn. Darwin kan met zijn geniale evolutietheorie veel bijdragen tot het vinden van antwoorden op deze vragen. 
In het Nederlandse taalgebied heeft professor Mark Nelissen enkele zeer toegankelijke boeken geschreven die veel problemen oplossen over die dingen die we zo normaal vinden, maar die meestal wortelen in een zeer ver verleden en ons kunnen helpen een gefundeerd mensbeeld te vormen. Gedrag is immers een bijzonder complex gegeven. In zijn longseller “De bril van Darwin” (2000/2015, reeds 11de druk) beschrijft hij het principe van natuurlijke selectie en gaat na in hoeverre dit toepasbaar is op ons gedrag en het cluster taal, bewustzijn en communicatie. 
Prof. em. dr. Mark Nelissen is professor in de gedragsbiologie aan de Universiteit Antwerpen en lid van talrijke internationale adviesraden. Zijn jongste bestseller, “Eindelijk oud”, legt uit hoe Darwin je kan helpen om gelukkig ouder te worden.

Elke dag lezen we in de kranten en horen we in de media over de globalisering en de mogelijke gevolgen voor ieder van ons. We worden om de oren geslagen met termen als “anti-globalisering”, “anders-globalisering”, “nieuw nationalisme”, “patriottisme” en “identiteit”. Maar wat betekent dat concreet voor de jongeren op zoek naar werk? 
Dat heeft Herman Loos aan den lijve ondervonden toen hij in 2011 naar het zuiden van Frankrijk trok in de hoop de Belgische ‘ratrace’ te verlaten. Al gauw ondervond hij dat zijn diploma er niet veel waard was en sukkelde hij van het ene klusje in het andere. Hij werd – in zijn eigen woorden – een ‘wegwerkwerknemer’, die keihard werkte voor een hongerloontje, vaak zonder de zekerheid of hij de week daarna weer welkom was. De werkelijkheid van de flexwerker openbaarde zich. De façade van het aanleren van nuttige vaardigheden in een callcenter tewerkgesteld door de Franse VDAB tot de lichtheid van dozen plooien werden er doorprikt. Op zijn CV prijkt nu na medewerker in de KUL ook ganzenpluimer, ophaler van gevogelte, podiumbouwer, elektricien, wijngaardsnoeier, thuisleerkracht, magazijnier, schilder-plamuurder, rekkenvuller en installateur van elektronische etiketten. Zijn wedervaren en analyse heeft hij onlangs beschreven in een meeslepend boek: “Menselijke grondstof – over leven op de bodem van de Europese arbeidsmarkt.
 

Om uit te zoeken wat mensen (on)gelukkig maakt in verschillende culturen en levensomstandigheden, reisde journalist Jan De Deken naar elf uithoeken op zes continenten. In april 2018 resulteerde die zoektocht in zijn non-fictiedebuut 'Melk, honing kerosine: op reis naar de gelukkigste en ongelukkigste plaatsen ter wereld'.
De Deken was te gast bij sloppenwijkbewoners in het door oorlog verscheurde Oost-Congo, bij een West-Vlaamse zakenman in de Australische bush, een Rwandees gezin dat zich een weg naar de middenklasse baant en veel gelukzoekers die geloven dat verlossing elders ligt dan thuis. Hij proefde van de met champagne overgoten weltschmerz van jonge Singaporese bankiers en van het Japanse cyberdaklozenbestaan, en zocht het (on)geluk in vluchtelingenkampen en een koude rivier die Fort Europa van het Midden-Oosten scheidt.

Onderweg vroeg de auteur aan honderden mensen wat hen gelukkig maakt. Schuilt geluk in tevredenheid? Hoe gelukkig kunnen mensen die in conflictgebied leven zijn? Hoe belangrijk zijn vrijheid, identiteit en spiritualiteit voor ons geluk? En betekenen begrippen als geluk en vrijheid wel overal hetzelfde? Met een kritische blik doorprikt De Deken clichés en belicht hij de tekortkomingen van internationale geluksonderzoeken, die al te vaak worden geschreven vanuit een eenzijdig westers perspectief.

Wat zijn de motieven van ‘de westerse weldoener’? Welke beelden komen tot bij ons en wat doen ze met ons?
Wat zijn gekende en minder gekende nevenwerkingen en valkuilen van internationale solidariteit? Zijn kleine burgerinitiatieven altijd te verkiezen boven gouvernementele, bilaterale interventies?
Wat kunnen we en moeten we doen als mens, burger en natie en wat niet? Welke initiatieven zijn dan prioritair, doeltreffend en duurzaam?

Deelnameprijs: €5
Locatie: Stormestraat 131/18, 8790 Waregem

De Belgische drugswet (1921) verbiedt alles wat met cannabis te maken heeft, een enkele medische uitzondering daargelaten.Prof.dr.Jan TYTGAT die het laboratorium voor Toxicologie en Bramatologie aan de K.U.Leuven leidt heeft met de econoom prof.dr? DE GRAUWE en de criminoloog Tom DECORTE in 2017 een pleidooi gehouden voor een door de overheid gereguleerde cannabismarkt. Niet alleen ontwricht een systeem waarbij productie en verkoop in handen van criminele organisaties zijn onze samenleving, maar ook vanuit medisch oogpunt is de geleverde cannabis schadelijk : een in de loop van de jaren te hoog gestegen THC-gehalte en bevat vaak schadelijke stoffen als pesticiden,schimmels, bacteriën, zware metalen. Niet dat (recreatief genoemd) cannabis-gebruik niet schadelijk zou zijn en niet moet worden teruggedrongen – maar het geld dat thans aan een (hopeloos inefficiënt) repressief beleid wordt gespendeerd kan beter vanuit een gezondheidsperspectief ingezet worden. Van een andere orde is het medicinaal gebruik van cannabis, dat thans enkel voor een heel dure spray toegelaten is. Prof.dr.Jan TYTGAT heeft ook op dit vlak gepleit voor een verandering van het beleid. Als morfine ook als geneesmiddel wordt gebruikt, waarom dan ook cannabis niet. De klassieke opwerping van de minister was dat er onvoldoende medische evidentie aanwezig zou zijn. Prof.dr.Jan TYTGAT verwijst naar ettelijke overzichtstudies en naar de vele landen in de wereld (waarvan 33 staten uit de V.S.A.) waar cannabis wel gebruikt wordt bij een veelheid van aandoeningen (chronische pijnen, spasmen, ALS , epilepsie ...). De afgelopen maanden leek het dat nog voor het einde van deze legislatuur de regering het medisch gebruik van cannabis zou legaliseren, minstens onder de vorm van een experiment.