Vlaanderen stond opeens op zijn kop na de 1ste Pano-uitzending van dit jaar, waarin diep in Schild & Vrienden gegraven werd. Velen vroegen zich af hoe dat in 2018 nog mogelijk was. Maar zowel in Europa als in de wereld heeft het anti-diversiteitsdenken de wind in de zeilen. In Italië, Oostenrijk, Hongarije, Polen, de Balkan, enz. maken ze zelfs deel uit van regeringen en Trump wrijft zich genoegzaam in zijn handen als hij zijn zoveelste overwinning binnen rijft.
Filosoof Frank Vande Veire gaat er hard tegen aan en beweert dat het diversiteitsdiscours best eens in eigen boezem kijkt. Hij fileert het politiek-correcte diversiteitsdenken als vals en ongeloofwaardig, en mensen die racistisch zijn hebben dat maar al te goed door. Die dagen de ‘Gutmenschen’ cynisch uit met een ondraaglijk verschil. En dat terwijl hij stelt dat de verantwoordelijken voor de financiële crisis van 2008, die de maatschappij wereldwijd onnoemelijk veel meer schade berokkend hebben, gerust gelaten worden. Vande Veire vraagt zich af of we ons niet beter bezinnen over hoe het komt dat zulke groepuscules zo comfortabel en succesvol gedijen. Het belooft  en boeiende avond te worden in CC De Schakel (Oranje zaal) in Waregem. De heilige huisjes van het politiek(-correct) denken blijven niet onaangetast... 

Dr. Frank Vande Veire is Vlaams filosoof en docent aan het KASK van de Hogeschool Gent. Hij is zowel bekend als kunstfilosoof (Vlaamse Prijs voor Kunstkritiek, 1998) als tegendraads observator van de actualiteit o.a. in zijn krantenbijdragen.

Emeritus professor Eddy Keppens is geoloog en deed (en doet nog een beetje) onderzoek naar de evolutie van ons klimaat. Hij legt op een toegankelijke manier de mechanismen uit, die de klimaatsveranderingen op aarde sturen, en schets een beeld van de evolutie van het aards klimaat gedurende de voorbije honderden miljoenen jaren. Tegen deze ‘natuurlijke’ achtergrond legt hij de oorzaken uit van de huidige opwarming (‘Global Warming’) sedert ca. 1900, hoe de oorzaken wetenschappelijk onderzocht worden, hoe we de gevolgen voor de toekomst kunnen inschatten, hoe zeker we daarvan kunnen zijn en waarom, en wat er nog aan te doen valt.

Elke dag lezen we in de kranten en horen we in de media over de globalisering en de mogelijke gevolgen voor ieder van ons. We worden om de oren geslagen met termen als “anti-globalisering”, “anders-globalisering”, “nieuw nationalisme”, “patriottisme” en “identiteit”. Maar wat betekent dat concreet voor de jongeren op zoek naar werk?
Dat heeft Herman Loos aan den lijve ondervonden toen hij in 2011 naar het zuiden van Frankrijk trok in de hoop de Belgische ‘ratrace’ te verlaten. Al gauw ondervond hij dat zijn diploma er niet veel waard was en sukkelde hij van het ene klusje in het andere. Hij werd – in zijn eigen woorden – een ‘wegwerkwerknemer’, die keihard werkte voor een hongerloontje, vaak zonder de zekerheid of hij de week daarna weer welkom was. De werkelijkheid van de flexwerker openbaarde zich. De façade van het aanleren van nuttige vaardigheden in een callcenter tewerkgesteld door de Franse VDAB tot de lichtheid van dozen plooien werden er doorprikt. Op zijn CV prijkt nu na medewerker in de KUL ook ganzenpluimer, ophaler van gevogelte, podiumbouwer, elektricien, wijngaardsnoeier, thuisleerkracht, magazijnier, schilder-plamuurder, rekkenvuller en installateur van elektronische etiketten. Zijn wedervaren en analyse heeft hij onlangs beschreven in een meeslepend boek: “Menselijke grondstof – over leven op de bodem van de Europese arbeidsmarkt.
Herman Loos is socioloog, was medewerker aan de KUL en schreef voor MO en Apache voor hij naar Frankrijk vertrok. Momenteel is hij docent aan de hogeschool Odisee te Brussel en de AP-hogeschool te Antwerpen.