Filosofen van de wiskundige geven al een aantal decennia meer en meer aandacht aan de wiskundige praktijk. Het doel van deze filosofie van de wiskundige praktijk is om vragen te stellen die relevant zijn over hoe echte mensen met wiskunde omgaan, in plaats van te reflecteren over een ideale wiskunde die van alle context ontdaan is.

Een belangrijk onderdeel van deze praktijk is het vinden van wiskundige bewijzen voor stellingen. Maar waarom bewijzen wiskundigen stellingen? Een intuïtief antwoord is dat men aan de hand  van een bewijs met zekerheid kan stellen dat de stelling waar is. Maar in welke mate garanderen bewijzen deze waarheid? Wiskundigen schrijven en wisselen vaak bewijzen uit die eerder informeel van aard zijn. Daarnaast kan men zich afvragen of wiskundigen met een bewijs enkel het aantonen van de waarheid van de stelling voor ogen hebben. Het verhaal is een stuk complexer, aangezien ook andere doelen een rol lijken te spelen. Zo kan men bijvoorbeeld op zoek zijn naar een mooier bewijs, een bewijs dat meer verklarende kracht heeft of een bewijs dat een betere methode gebruikt. De die zich dan stelt is of en hoe we deze distincties kunnen maken.

Het doel van deze lezing is om ons samen over deze vragen te buigen, en een blik te werpen op hoe hedendaagse filosofen hier antwoorden op formuleren.

Edmund Husserl is de grondlegger van de fenomenologie, een van de belangrijkste filosofische stromingen in de 20ste eeuw. Zijn denkwijze heeft een enorme invloed gehad, onder meer op Heidegger, Merleau-Ponty en de existentialisten. De ontsluiting van zijn archief, dat op spectaculaire wijze in Leuven is beland, leidde in de jaren negentig tot een vernieuwde belangstelling voor zijn fenomenologie, die aan een renaissance bezig is.